Berichtje uit Bali

Hallo iedereen,
Ben er weer met wat nieuws uit Bali,

In tussentijd is Fabienne al terug in het koude en natte België maar samen zijn we nog naar een crematie geweest hier vlakbij, Robert had gehoord van de vrouwen aan het strand dat er een crematie zou zijn, een heel eenvoudige, Fabienne had nog geen crematie gezien dus we er naar toe, maar ja welk uur begint het, de ene zegt om 9 uur de andere om 12 uur, nadat we van verschillende mensen gehoord hadden het begint om 12.00 ja dan dachten dat zou dan wel kunnen, maar zeker ben je nooit.

Wij reden erheen en Fabienne kwam te voet, ik heb direct een plaatsje gezocht in de schaduw waar ik kon zitten, er kwamen een paar dames naast me zitten, ze spraken alleen Indonesisch en 1 dame een beetje Engels ik zei ik een beetje Indonesisch dus we hadden een fijne conversatie, later bleek dat ik toch meer Indonesisch kon dan zij Engels.

Gelukkig versta ik meer dan ik het kan spreken hahha, er werd me al direct gevraagd of ik geen grond wilde kopen, snel geantwoord sing lapis, betekend geen geld in het Balinees, en alles was ok, kreeg ook eten en drinken aangeboden.

Rond 11 uur kwam het gamelan orkest en werd alles opgesteld, een tijdje later kwam de optocht met de overledene, je zag dat het een eenvoudige crematie was want het lichaam was niet in een stier gelegd maar in een gewoon houten kist.

Wat wel heel speciaal was toen de kist aankwam begon iedereen spontaan in de handen te klappen, nu hebben we al verschillende crematies gezien en dit was de eerste keer dat we dit zagen.

Allerlei rituelen werden uitgevoerd bij de overledene door de Holy Men, de vrouwen liepen rond de kist met allerlei offergavens, nadien werd het vuur aangestoken, deze ceremonie duurt voor hun een hele dag, wat ik al verschillende keren van begin tot het einde heb meegemaakt.

Bij Fabienne haar laatste zondag hier zijn we gaan brunchen in Hotel Damai, we hebben dit al 2 keer gedaan maar nu hoorde we van kennissen dat het andere gerechten waren en de dienster had het hun verteld zodat ze het ons konden vertellen.

We hebben Fabienne uitgenodigd ze heeft zo hard gewerkt om ons huis mee leeg te maken, ze was van niets bang, kassen, deuren oude tv 's alles droeg ze.

We werden om 10.30 opgehaald door de driver van het hotel, de dienster herkende ons en zei direct het zijn andere gerechten, het waren er niet meer zoveel als het jaar ervoor dacht ik maar daar moet ik de foto's van dan eens bijnemen maar de hoeveelheid was meer.

We hebben alle drie genoten van het lekkere eten en nadien de pool in in ons hotel.

Een week geleden kwamen een12 tal Australiërs aan, allen familie van elkaar en kennissen van de eigenaars, een dame was hier jarig en zou haar 60ste verjaardag hier vieren, we hadden al wat gehoord over een Elvis feest en nu wisten we waarover het ging, de dame was een Elvis fan.

Ook wij drie waren uitgenodigd, wat hebben we genoten van het feestje, de familie van de dame hadden alles goed georganiseerd met de eigenaars van het hotel, de dame in kwestie wist van niets ook niet dat heel het restaurant was versierd voor haar in het blauw.

Het eten was heerlijk, de kinderen brachten mooie Indonesische dansen, ook de voetbalploeg van Agus bracht de kecak dans, iedereen was wel eens op de dansvloer te vinden, er was zelfs een bandje met Westerse en Indonesische muziek.

We hadden een tijdje geleden gepraat met Fabienne over de poco-poco dans, maar ze had het nog niet gezien, nu vroeg ze aan Made of het orkestje dit niet kon spelen, natuurlijk werd het gespeeld, toen moesten Robert en ik dansen, we hebben genoten en denk iedereen van de groep ook.

Toen kwam de dag dat Fabienne naar huis moest vertrekken, de nodige traantjes vloeide bij ons beide, nadien was het natuurlijk weer erg aanpassen voor ons zonder haar, maar ik heb nu toch weeral een beetje gelezen hahaha.

Tot volgende week

Rita & Robert